Vont ( Ðe lónlí blú bojs )
„Vont, ( vont!)“ „Vont, (vont!)“ veinar þú mey er snerti ég þín hár og hey (þín hár og hey) og þú segir „Iss“ er ég vil þig kyssa. Segðu ekki „Nei.“ „Vont, ( vont!)“ „Vont, (vont!)“ er það jú ei sem geri ég þér fagra …